ผู้วิจัย/Authors: เจริญ แจ่มแจ้ง, พนมศรี เสาร์สาร

ชื่อเรื่อง/Title: การสำรวจภาวะการฆ่าตัวตายของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร โดยพยาบาลจิตเวช

แหล่งที่มา/Source: ที่ประชุมวิชาการกระทรวงสาธารณสุข ครั้งที่ 6 ,24-26 มิถุนายน 2541

รายละเอียด / Details:

การสำรวจแบบภาคตัดขวาง (Cross-sectional study) โดยใช้แบบสอบถามเพื่อคัดกรองภาวะฆ่าตัวตาย จำนวน 10 ข้อ และแบบสอบถามเพื่อวินิจฉัยโรคและในรายที่คัดกรองแล้วได้ผลบวกเพื่อหาภาวะการซึมเศร้า โดยทำการศึกษาในกลุ่มประชากรที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพมหานครที่มีอายุ 15-60 ปี จำนวน 3,000 คน ทำการสุ่มตัวอย่างโดยวิธี Two stage sampling โดยในขั้นแรกใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งกลุ่ม (Cluster Sampling) เลือกกลุ่มประชากรที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพฯ ชั้นนอก ชั้นกลางและชั้นในแล้วทำการสุ่มในแต่ละกลุ่มด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย (Simple random sampling) ผล; พบว่าประชากรในเขตกรุงเทพฯ มีอัตราความชุกของการฆ่าตัวตาย 18.33 ต่อแสนประชากร เพศ หญิงมีการฆ่าตัวตายสูงกว่าเพศชาย คนที่แต่งงานแล้วมีการฆ่าตัวตายมากกว่า ส่วนใหญ่สาเหตุที่ทำให้ฆ่าตัวตายมักมาจากปัญหาทางครอบครัว และเมื่อทำการทดสอบทางสถิติแล้วพบว่าอัตราการฆ่าตัวตายมีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้า (ค่าสหสัมพันธ์ = 0.4) ผลจากการศึกษานี้ผู้วิจัยได้นำไปใช้เป็นแนวทางในการจัดมาตรฐานทางการพยาบาล เพื่อให้การส่งเสริมสุขภาพในคนปกติ การให้คำแนะนำปรึกษา ตลอดจนการติดตามผลในรายที่เคยมีประวัติฆ่าตัวตายมาแล้วเพื่อช่วยลดปัญหาการฆ่าตัวตายที่นับวันยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นในสังคมไทยต่อไป วัตถุประสงค์; ผลจากการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศทำให้เกิดการเจริญขึ้นในหลายๆ ด้าน โดยเฉพาะในด้านเทคโนโลยีทางการแพทย์ ที่ช่วยยืดอายุมนุษย์ให้มีชีวิตยืนยาวขึ้น มีการกินดีอยู่ดีขึ้น แต่อย่างไรก็ตามผลกระทบที่เกิดขึ้นตามมาจากการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเศรษฐกิจไปสู่การเป็นประเทศอุตสาหกรรมก็ได้แก่ ปัญหาความเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรัง โรคจากการประกอบอาชีพ ความเครียดและปัญหาสุขภาพจิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งก็คือการพยายามฆ่าตัวตาย และการฆ่าตัวตาย ซึ่งเป็นผลเนื่องมาจากสภาพสังคมและเศรษฐกิจของครอบครัวที่เปลี่ยนแปลงไปจากลักษณะครอบครัวขยายในอดีต มาสู่การเป็นครอบครัวเดี่ยว ทำให้คนขาดเครื่องยึดเหนี่ยวทางจิตใจและขาดที่ปรึกษา เมื่อเกิดวิกฤตการณ์ขึ้นในชีวิตจึงหันไปหาทางออกด้วยการฆ่าตัวตาย ซึ่งพบว่าอัตราการฆ่าตัวตายมีแนวโน้มสูงขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535-2536 โดยพบว่าอัตราการฆ่าตัวตายในปี พ.ศ. 2535 เป็น 1.9 ต่อแสนประชากร และเพิ่มเป็น 3.11 ต่อแสนประชากรในปี พ.ศ. 2538 และข้อมูลจากการบันทึกของกรมตำรวจและสถานบริการสาธารณสุขทั่วประเทศถึงความพยายามฆ่าตัวตายในปี พ.ศ. 2536 มีอัตราคิดเป็น 25.85 ต่อแสนประชากร และในปีถัดมาได้เพิ่มเป็น 45.05 ต่อแสนประชากร จากสถิติดังกล่าวเป็นเพียงข้อมูลบางส่วนของผู้ที่มารับบริการเท่านั้น ยังมีผู้คนอีกจำนวนมากที่มีแนวโน้มว่าจะพยายามฆ่าตัวตาย และเข้าไม่ถึงซึ่งบริการในการให้คำแนะนำให้ความช่วยเหลือเพื่อแก้ไขปัญหา ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลให้กรมสุขภาพจิตและโรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา ซึ่งเป็นหน่วยงานในสังกัดต้องการที่จะศึกษาถึงปัญหาการฆ่าตัวตายดังกล่าว ในประชากรในเขตกรุงเทพมหานคร เพื่อหาแนวทางและมาตรการที่เหมาะสมในการแก้ไขปัญหาให้สอดคล้องกับนโยบายที่ได้ตั้งไว้ ทั้งนี้ผู้วิจัยในฐานะที่เป็นผู้ให้บริการในการพยาบาลโดยตรงจึงต้องการเน้นที่จะหาแนวทางในการดำเนินงานจัดมาตรฐานการพยาบาลที่จะสามารถป้องกันการฆ่าตัวตาย ทั้งก่อนและหลังการเกิดปัญหา รวมทั้งเพื่อเป็นแนวทางให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้เตรียมการให้การดูแลที่เหมาะสมต่อไป

Keywords: depress, depression, depressive, psychiatry, suicide, การฆ่าตัวตาย, ฆ่าตัวตาย, จิตเวช, จิตเวชศาสตร์, ซึม, ซึมเศร้า, โรคซึมเศร้า, เศร้า

ปีที่เผยแพร่/Year: 2541

Address: โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข

Code: 200410006063

ISSN/ISBN: -

Country of publication: ประเทศไทย

Language: ภาษาไทย

Category: Paper ได้รับคัดเลือกนำเสนอในที่ประชุมวิชาการกระทรวงสาธารณสุข

Download: -