ผู้วิจัย/Authors: พัชรี วิลาชัย, อมรรัตน์ หาญจริง

ชื่อเรื่อง/Title: ปัจจัยในการพยายามฆ่าตัวตายของกลุ่มวัยทำงาน.

แหล่งที่มา/Source: การประชุมวิชาการการป้องกันปัญหาการฆ่าตัวตาย ครั้งที่ 2, เรื่อง เรียนรู้เพื่อการบำบัดโรคซึมเศร้าและการป้องกันปัญหาการฆ่าตัวตาย, วันที่ 25-28 กรกฎาคม 2550 ณ. โรงแรมดุสิตไอส์แลนด์ รีสอร์ท จังหวัดเชียงราย, หน้า 117-118.

รายละเอียด / Details:

การฆ่าตัวตายเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญ ทวีความรุนแรงและมีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้นจากสถิติของประเทศไทย พบว่าภาคเหนือมีอัตราการฆ่าตัวตายสูงที่สุด อำเภอดอกคำใต้มีสถิติการฆ่าตัวตายสูงเป็นอันดับ 3 ของจังหวัดพะเยา และพบว่ากลุ่มวัยทำงาน อายุ 23-50 ปี มีการฆ่าตัวตายมากที่สุด การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยชุงคุณภาพ มีจุดมุ่งหมายเพื่อหาแนวทางในการลดอุบัติการณ์การฆ่าตัวตายของกลุ่มวัยทำงาน พื้นที่ศึกษา คือหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ในอำเภอดอกคำใต้ จังหวัดพะเยาคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง รวบรวมข้อมูลจากแบบรายงาน 506DS และเก็บข้อมูลโดยสัมภาษณ์เชิงลึกจำนวน 14 คน คือผู้ที่พยายามฆ่าตัวตายที่มาบำบัดรักษาในโรงพยาบาลดอกคำใต้, ญาติใกล้ชิด, เจ้าหน้าที่, สอ.ในพื้นที่, ผู้ใหญ่บ้าน วิธีการสนทนากลุ่ม 4 กลุ่ม ได้แก่ อสม., ผู้นำชุมชน, พ่อบ้านและแม่บ้าน นำข้อมูลมาวิเคราะห์เนื้อหาเชิงลึก ใช้โปรแกรม Microsoft Excel ช่วยในการจัดเรียงข้อมูล และตรวจสอบข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์แบบสามเส้า (Triangulation) ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยส่วนบุคคลที่ส่งผลให้เกิดการฆ่าตัวตายในกลุ่มวัยทำงาน คือ มีบุคลิกภาพแบบแยกตัวเอง เก็บตัว เก็บกดปัญหาและเรื่องทุกข์ใจไว้กับตัวเอง มีอารมณ์รุนแรง โมโหง่าย มีวิธีการเผชิญปัญหาแบบมุ่งปรับอารมณ์มากกว่าแก้ปัญหา ก่อนลงมือฆ่าตัวตายจะมีความคิดแบบหาทางออกไม่เจอมืดมนไปหมด มีอารมณ์โกรธ และคับแค้นใจ มีความรู้สึกน้อยใจ ไร้คุณค่า สิ่งกระตุ้นที่ลงมือฆ่าตัวตายคือ การทะเลาะวิวาทและมีการดื่มสุรา มีการใช้คำพูดที่ท้าทายหรือนึกไม่ถึง คำพูดที่ให้ความรู้สึกด้านลบ ปัจจัยด้านครอบครัวพบว่า วิถีครอบครัวเปลี่ยนไปจากการกลับบ้านหลังเลิกงานเป็นดื่มสุราก่อนกลับบ้าน ความสัมพันธ์ในครอบครัวบกพร่อง มีความขัดแย้งกัน ขาดการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ ขาดการประคับประคองอารมณ์ต่อกัน ปัจจัยด้านสังคม พบว่ามีการใช้สุราในชีวิตประจำวันของชุมชนและในทุกๆ เทศกาล การฆ่าตัวตายเสมือนเป็นที่รับรู้ในชุมชนว่าหากคนเราทุกข์ใจหรือไม่มีทางออกก็อาจฆ่าตัวตายได้ และเป็นการเลียนแบบกัน แต่ปัจจัยด้านเศรษฐกิจไม่ส่งผลให้เกิดการฆ่าตัวตาย แนวทางในการลดอุบัติการณ์ซึ่งเป็นข้อเสนอแนะจากครอบครัวและชุมชนได้แก่ การสร้างความสัมพันธ์ในครอบครัว การลดการดื่มสุราในชุมชน ทุกฝ่ายควรมีส่วนร่วมในการเฝ้าระวัง รวมทั้งมีการให้คำปรึกษาทางโทรศัพท์ในสถานีอนามัย นอกจากนี้ยังพบว่าเจ้าหน้าที่ในสถานีอนามัยขาดทักษะและความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน และหมู่บ้านแห่งนี้ ไม่เคยได้รับความรู้เกี่ยวกับปัญหาสุขภาพจิตและการป้องกันการฆ่าตัวตาย หรือการจัดกิจกรรมเกี่ยวกับครอบครัวอบอุ่น จากผลการวิจัยครั้งนี้ กลุ่มผู้ที่พยายามฆ่าตัวตายควรได้รับความช่วยเหลือเรื่องการสร้างความเข้าใจร่วมกันของคนในครอบครัว และได้รับความรู้เรื่องการจัดการปัญหาที่เหมาะสม เครือข่ายสุขภาพจิตดอกคำใต้ ควรมีการสนับสนุนให้เจ้าหน้าที่สถานีอนามัยได้รับการอบรมและฟื้นฟูการเป็นผู้ให้คำปรึกษาปัญหาสุขภาพจิต และเปิดช่องทางการให้คำปรึกษาทางโทรศัพท์ให้สถานีอนามัยและโรงพยาบาลคัดเลือก อสม. หรือบุคคลที่ชุมชนยอมรับเข้าฝึกอบรมเป็นผู้ให้คำปรึกษาในชุมชน ในส่วนชุมชนควรให้การสนับสนุนในการจัดสรรงบประมาณของชุมชนเพื่อจัดกิจกรรมที่สำคัญ เช่น สร้างความเข้มแข็งอบอุ่นของครอบครัวหรือการสร้างมาตรการของชุมชนเพื่อลดการดื่มสุรา

Keywords: การฆ่าตัวตาย, ความรุนแรง, สุขภาพจิต, การดื่มสุรา, ครอบครัว

ปีที่เผยแพร่/Year: 2550

Address: -

Code: 200700020664

ISSN/ISBN: 2859-497-X

Country of publication: ประเทศไทย

Language: ไทย

Category: บทคัดย่อ

Download: